Run baby run.........



Officieel hou ik niet van hardlopen. Nee, echt niet.
Ik had er vroeger op school een verschrikkelijke hekel aan.
Ik kwam altijd achteraan, was altijd één van de laatsten en had altijd zijsteek.............
Ik vond het gewoon echt niet leuk.

Dus toen een vriendin mij, een aantal jaren terug, vroeg om met haar te gaan hardlopen
was ik behoorlijk sceptisch en stond ik niet echt te springen.
Maar het was net na mijn derde zwangerschap, er mochten nog wel een paar kilootjes af en qua uithoudingsvermogen was het ook niet echt om over na huis te schrijven.
Even de trap op, naar boven rennen, zorgde er al voor dat ik buiten adem was.

Daar moest dus nodig iets aan gedaan worden En het voordeel van hardlopen is dat kunt gaan als je een gaatje in je volle planning hebt en je niet verbonden bent aan vaste lestijden.

Ik ging dus met haar mee. De eerste keer was 'heftig' en de derde keer gooide ik bijna de handdoek in de ring. Maar ik had beloofd dat ik met haar mee zou gaan dus ik zette door.

Ook toen mijn vriendin verhuisde had ik de smaak zo te pakken dat ik ermee door ging. Alleen met de MP3, muziek in de oren of samen met m'n oudste die dan meeging op de fiets.

Vorig jaar ben ik even uit de 'running' geweest door een flinke val van de trap.
Maar begin dit jaar ben ik, of beter gezegd, zijn we, weer van start gegaan.
Samen met een paar (andere) vriendinnen.
Alle zaterdagsmorgens om 9 uur. Wat we nu dus al 5 maanden trouw volhouden.
'k ben trots op ons.
Het is heerlijk om de dag zo te beginnen, het is ontspannend, je hoofd is leeg en ik geniet als we het dorp uitlopen, het platteland op. Het Noord-franse platteland is in deze periode op z'n mooist als je het mij vraagt.

En het allerfijnst is natuurlijk het moment dat je thuiskomt na een uurtje hardlopen;
een fijne moeheid en een voldaan gevoel.

Wie had zoveel jaren geleden kunnen denken dat ik op een dag zou zeggen dat ik het fijn vind om te hardlopen, dat ik iedere keer met plezier mijn loopschoenen aantrek..........

Vandaag lopen wij onze eerste 'Run', Trail de la Fraise; een bescheiden 6 km.
We leggen deze eerste keer de lat niet te hoog. Mede ook doordat deze Run door weilanden, zandweggetjes en beekjes gaat..... een Run met obstakels zeg maar.

En wie weet kunnen we volgend jaar voor de 15km gaan..........

Comments

  1. Haha, hoe herkenbaar. Ik kreeg vroeger al ademhalingsmoeilijkheden bij 100 meter en ren nu drie keer in de week. Dikke pluim! X

    ReplyDelete
  2. Ik ben jaloers!
    Chapeau voor je doorzettingsvermogen.

    ReplyDelete
  3. Wat goed!!! Ik ben ook jaloers, bij mij is het net andersom. Vroeger rende ik samen met twee andere klasgenootjes altijd voorop, nu kan ik helaas door ziekte niet meer lang hardlopen maar in gedachten geniet ik met je mee... op naar de 15!

    ReplyDelete
  4. Dank jullie dames voor de aanmoedigingen.
    We hebben de finish gehaald, de sfeer was, ondanks de regen super!

    ReplyDelete
  5. Super knap!! En gezond!

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular Posts